240 meter lang en 12 meter hoog is deze massieve blok beton. Ooit vormde het de voorraadkast met ertsen en steenkool voor de staalfabriek Schalker Verein, nu liggen er zonnepanelen op het dak ervan.
Onderzoeksfaciliteit voor experimentele geneeskunde
Blauwe ventilatiebuizen steken als kanonlopen uit de voormalige Onderzoeksfaciliteit voor experimentele geneeskunde in Berlijn, een toonbeeld van brutalisme waar beton de plak zwaait.
2 september 2022
Architectenduo Gerd en Magdalena Hänska ontwierpen de betonnen kolos tijdens de jaren zestig, maar de bouw ervan sleepte uiteindelijk tien jaar aan vanwege de ontsporende kostprijs. Het was wachten geblazen tot 1981 vooraleer de Vrije Universiteit van Berlijn het gebouw in gebruik kon nemen.
Dierproeven
De muren van het sinistere gebouw verborgen laboratoria waar onderzoekers proeven uitvoerden op levende dieren die ter plaatse werden gefokt.
De laboratoria bevonden zich om veiligheidsredenen diep weggestoken in de bunker en werden geventileerd via de blauwe buizen die uit de gevel steken. De dierenproeven die er plaatsvonden verklaren de bijnaam: Mäusebunker ('Muizenbunker').
In 2020 leek het lot bezegeld van het complex: de universiteit verliet het gebouw en maakte zijn voornemen bekend om de Mäusebunker te slopen. Architectuurliefhebbers maakten een vuist tegen de geplande afbraak en de Landesdenkmalamt Berlin (pdf) ging zich bemoeien met de zaak. Zij vonden dat het gebouw 'ontegenzeggelijk belangrijke structurele manifestaties van zijn tijd vertegenwoordigen'.
In de nieuwe plannen die de universiteit begin 2022 ontvouwde, lijkt de Mäusebunker gevrijwaard.
Praktische informatie
Het gebouw is niet toegankelijk, maar de Krahmerstraße biedt je een mooi zicht op het brutalistische bouwwerk.
Lees ook
De 46 meter hoge Bierpinsel negeren in het Berlijnse stadsdeel Steglitz, is moeilijk. In de observatietoren uit de jaren 70 kon je eten, drinken en een danspasje wagen.
