Dwingeloo radiotelescoop

De omgekeerde paraplu had een diameter van 25 meter en kon in alle mogelijke richtingen worden gedraaid om radiostraling op te vangen die hemellichamen en gassen uitstralen. Zo'n radiotelescoop heeft, in tegenstelling tot een klassieke sterrenkijker, het voordeel dat hij dag en nacht en zelfs bij zware bewolking bruikbaar is. 

Maar elk voordeel heeft zijn nadeel. Rond de telescoop is een storingsvrij gebied vereist zonder auto's, bromfietsen of tractoren. Vandaar dat de Nederlandse overheid het Drentsche dorpje Dwingeloo uitkoos, vrijwel de enige plaats in Nederland dat aan alle eisen voldeed. Niet toevallig staat Dwingeloo geboekstaafd als een van de groenste dorpen van Europa.

Bedorven

Dwingeloo voelde zich dan ook voor het blok gezet. De inwoners vreesden niet alleen beperkingen voor de landbouwers in de streek, maar ook de impact op het 'vreemdelingenverkeer' dat het heidereservaat bezocht. Het natuurgebied zou worden 'bedorven door een toren van 30 meter hoogte,' zo klonk het.

Toch kwam de radiotelescoop dus in Dwingeloo en was hij bij zijn ingebruikname de grootste ter wereld. Maar niet voor lang. Al in 1957 werd hij overvleugeld door de Engelse Lovell Telescope, een exemplaar waarvan de diameter van de schotel al drie keer zo groot was, meer bepaald 76,2 meter. 

Halve kilometer diameter

Allemaal klein bier in vergelijking met de grootste radiotelescoop ter wereld die je vandaag in China vindt en een diameter heeft van liefst een halve kilometer.

Pas sinds 1998 werd de telescoop in Dwingeloo niet langer gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden en raakte hij in verval. Na plannen om de telescoop te slopen, werd de stichting CAMRAS opgericht die de radiotelescoop van kop tot teen restaureerde. Sinds 2009 is de Dwingeloo radiotelescoop erkend als Nederlands Rijksmonument.