Malakofftorens

Her en der in Europa rezen tijdens de tweede helft van de negentiende eeuw bakstenen torens uit de grond met middeleeuwse kantelen en schietgaten. Zowel hun uitzicht als hun naam -Malakofftorens- verwijzen naar de Slag bij Malakoff in 1855. Toen maakten Franse en Engelse legers de Russen een kopje kleiner. De zege leidde tot het einde van de Krimoorlog en werd breed uitgesmeerd in de westerse media. In het Duitse Ruhrgebied kregen de monumentale, bakstenen ophaalgebouwen bovenop de mijnputten later ook de bijnaam Malakofftorens.

Metalen schachtbok bovenop de Malakofftoren
Architecturaal unicum in Bottrop

Steenkoolmijn Prosper was de langst actieve mijn van het Duitse Ruhrgebied. De mijngigant kreeg in de negentiende eeuw de naam van zijn directeur, hertog Prosper Ludwig von Arenberg.

Sa Macchina Beccia
Half kasteel, half mijn

Van ver lijkt de ruïne van Sa Macchina Beccia op een sprookjeskasteel met zijn kantelen, toren en rondboogvensters. Maar dat is het niet.

Malakofftoren Lembeek
Een valse ruïne in Lembeek

Europese tuinen en parken werden vanaf de 18e eeuw overspoeld door follies: nutteloze gebouwen met als enige doel een decoratieve functie. Denk aan namaakgrotten, ruïnes van tempels, abdijen of kastelen.

Drie schachtbokken van drie verschillende generaties.
Drie op een rij

Drie opvallende schachten uit drie verschillende tijdperken prijken broederlijk naast elkaar in de Duitse steenkoolmijn Ewald, die in 2000 de deuren sloot.